غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)

باران که می گیرد     به هم می ریزد اعصابمتقصیر باران نیست...               می گویند: بی تابم                                  گاهی تو را آن قدر می خواهم به تنهایی                                  طوری که حتا بودنم را بر نمی تابم!                                                  محمدعلی بهمنی غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...

یاد عبور مـاه از آن کافـــــه ها بخیراز یاد رفت قصه ی ما،                                یاد مـــا بخیردر کوچه های برف،کسی ساز می نواختیاد شبی که با " تــــــــو" شدم آشنـــا،                                              بخیردر باد گم شدند رفیقـــــان خوب مایاد سئویل، مرضیــــــه و مصطفی بخیریاد عزیزت از همه ی یادها جداستای من فدای چشم تو،                           یادت جدا بخیر                            «رسول یونان»روزی... روزگاری... خاطراتی ... پیشینه ای...وقتی یکی از اقوام و خویشاوندان سالمند فوت می کنن که در گذشته ی تو جای پایی حتی اندک، دارند احساس غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...

 فاطمه علیهاالسلام ، صبر لایزال نبوی بود که در هیأت عفتی سر به فلک کشیده، چادر به سر می‏ کشید و در کوچه‏ های مدینه، در تمام رهگذرهای هستی، حضور خدا را به کائنات، یادآور می‏ شد.سیلی ستم و تازیانه کینه را به جان خرید تا هجوم تندبادِ انکار، شمع یک ‏تنه حقیقت را خاموش نکند.افسوس از سوره ی کوثر که در آن خانه ی گِلین، همسایه ی اهالی غفلت و سنگدلی شد! آه از زمزمه ‏های شرحه شرحه ی بتول که در نیمه‏ شبِ سجاده و تسبیح، ارکان عرش را به لرزه می ‏افکند! آه از ریحانه ی رسول خدا صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏ آله که در مشام حسادتِ زمین، به هدر می‏ رفت و چشمانِ حقیقت‏ ستیز زمانه، رخساره ی طهارتش را طاقت نداشت. غمانه:ودیگر زینب دخترچهارساله                شانه به دست، روبروی مادرنیست                                 اصلا مادرنیست !... غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...